|
اسكو از قديمی ترين و مهم ترين شهرستان های استان آذربایجان شرقی است. كشاورزی، باغ داری، تهيه و توليد فرآورده های كشاورزی و ميوه و خشكبار از مهم ترين منابع درآمدی مردم اين ناحيه است. مردم اسكو؛ علاوه بر كشاوزی، باغ داری و دام داری، به كارهای داد و ستد، خدمات دولتی، کارگری و كارمندی نيز اشتغال دارند. ابريشم بافی اسكو؛ از اهميت فراوانی برخوردار بوده و پارچه های این ناحیه، در ميان زنان شاهسون طرف داران بسياری دارد. درياچه اروميه، دره ی زیبای اسکو و روستای تاریخی کندوان شهرستان اسکو را از نظر جاذبه های گردشگری دارای اهمیت کرده است هم چنین مسجدجامع اسکو که مهم ترین بنای معماری – مذهبی منطقه است، در کنار امام زاده ها و گورستان های قديمی؛ دیگر جاذبه های تاریخی و معماری آذرشهر را تشکیل می دهند.
مکان های دیدنی و تاریخی
صنايع و معادن
صنایع شهرستان اسکو به دو شکل دستی و کارخانه ای عرضه می شوند. شهرستان اسكو دارای كارخانه های چيت سازی، پتوبافی، نايلون سازی، رنگ رزی، توليد ماكارونی، ترازو سازی، آهک پزی، آسفالت سازی و پارچه بافی است. حرير بافی، ابريشم بافی، پارچه بافی و قالی بافی نیز از مهم ترین صنایع دستی این ناحیه است.
کشاورزی و دام داری
كشاورزی، باغ داری و تهيه و توليد فرآورده های كشاورزی و ميوه و خشكبار از مهم ترين منابع درآمد مردم اين ناحيه است. فرآورده های كشاورزی شهرستان اسكو شامل: گندم و جو، بنشن، نباتات علوفه ای، تره بار، سيب درختی، گلابی، انگور، گوجه سبز، گيلاس، زرد آلو، گردو و بادام می شود. آب كشاورزی منطقه از چشمه ها، چاه عميق، رودخانه و كاريز تامين می شود. از نظر كشاورزی اسكو از رونق خاصی برخوردار است و نوع كشت آن آبی و ديمی است.به واسطه ی مراتع سبز و خرم اسكو و قرار گرفتن اسكو در دامنه رشته كوه های سهند باختری و سلطان داغی و ارشد داغی اين منطقه از مراتع بسيار خوبی برخوردار است و دام داری در آن رونق فراوان دارد. زنبورداری نيز در اين منطقه دارای ارزش اقتصادی بسيار است.
وجه تسميه و پيشينه تاريخي
محققان اسكو را با اوشكايای كهن يكی می دانند. چنان كه از ماخذ آشوری بر می آيد اوشكايا شهری دارای قلعه بوده كه در خاور درياچه اروميه و در دامنه كوه سهند قرار داشته است. محققان معتقدند كه جايی به نام اوشكايا در ناحيه خورخور كه در كتيبه آرگيشتی اول در شرح لشكركشی سال دهم وی ( 777 ق. م ) آمده است، همان اوشكايا در ماخذ آشوری است. اسكو از قديمی ترين و مهم ترين شهرستان های آذربايجان شرقی است. كهن ترين ماخذی كه نام اسكو (اسكويه) در آن آمده؛ شايد كتيبه سارگن دوم پادشاه آشور باشد. اسكوی كنونی در دامنه های باختری كوه سهند، قلعه ی مرزی اورارتوها بود. حمدلله مستوفی در قرن هشتم اسكويه يا اسكو را يكی از روستاهای بزرگ ناحيه باويل رودگفته است.
براساس سنگ نبشته های متعلق به شاه آشور سارگن دوم در جريان حمله وی به حدود اورارتو، اشكايا كه در آن هنگام دژ مرزی اورارتو بود، بدون پيكار به تصرف آشوريان درآمدند و با شمار ديگری از روستاهای پيرامون آن به آتش كشيده شد.
پس از آن دیگر نامی از اوشكايا در منابع ديده نمی شود. در دوره ی اسلامی حمدلله مستوفی از آن با عنوان يكی از آبادی های بزرگ ناحيه و در عالم آرای نادری اسكو از نقاط آباد آذربايجان معرفی شده است. اين منطقه و پيرامونش امروزه يكی از آبادترين مناطق آذربايجان شرقی است.
مشخصات جغرافيايي
شهرستان اسکو از شمال به تبريز، از جنوب به آذر شهر، از باختر به دهستان ممقان ايلخچی و كرانه ی خاوری درياچه اروميه و از خاور به روستاهای حومه و تبريز محدود است. آب و هوای آن در تابستان معتدل و در زمستان سرد و يخ بندان است. شهر اسكو در درازای خاوری 46 درجه و 07 دقيقه و پهنای شمالی 37 درجه و 55 دقيقه و در ارتفاع 1520 متری از سطح دريا واقع شده است. فاصله اسكو از تبريز مركز استان 34 كيلومتر و خط آهن تبريز– مراغه و تهران از شمال و شمال خاوری دهستان های تابعه اسكو مانند ايلخچی و خسرو شهر می گذرد
منبع:
http://porzila.persiangig.com
http://seeiran.ir
گردآورنده:
کاوه ملک میرزایی | 
