فلاورجان يكي از شهرستان هاي استان اصفهان است كه مردم آن به كشاورزي و دام داري اشتغال دارند. در فلاورجان هم چون ساير شهرستان های استان اصفهان قالی بافی رواج بسياری دارد. اين صنعت دستی زيبا که حاصل هنر سر پنجه های تلاشگر و هنرمند اهالی منطقه به ويژه زنان و دختران آن است، مهم ترين صنايع دستی اين شهرستان را تشكيل مي دهد. بيش تر قالی های توليدی در منطقه در کارگاه های خانگی بافته می شوند و توليدات آن سهم مهمی دراقتصاد خانواده و کل منطقه دارد. در اين شهرستان برای بافتن فرش ها از طرح های اصفهانی، نجف آبادی و نايينی استفاده می شود. فلاورجان در دشتی، در كنار زاينده رود قرار گرفته است و دارای بيشه‌زار های پهناور است. كوه گردولی در جنوب خاوری و كوه سنگالو در خاور اين شهر قرار دارند. رود زاينده رود از خاور فلاورجان می گذرد و جلوه ای زيبا به اين منطقه می بخشد. بناهای تاريخی اين منطقه نيز بر جذابيت های توريستی آن می افزايند.
مکان های دیدنی و تاریخی
فلاورجان در دشتی، در كنار زاينده رود قرار گرفته است و دارای بيشه‌زار های پهناور است. كوه گردولی در جنوب خاوری و كوه سنگالو در خاور اين شهر قرار دارند. رود زاينده رود از خاور فلاورجان می گذرد و جلوه ای زيبا به اين منطقه می بخشد. بناهای تاريخی اين منطقه نيز بر جذابيت های توريستی آن می افزايند.
صنايع و معادن
صنايع دستي و صنايع ماشيني مهم ترين صنايع شهرستان فلاورجان را تشكيل مي دهند.
کشاورزی و دام داری
مهم ترين فرآورده های كشاورزی فلاورجان گندم، برنج، صيفی، سبزی و. . است. مردم اين ديار به پرورش گوسفند، گاو، بز، … و هم چنين مرغ داری و طيور نيز می پردازند.
مشخصات جغرافيايي
شهر فلاورجان، مركز شهرستان فلاورجان، با پهنه ای حدود 510 هكتار، در 32 درجه و 33 دقيقه پهنای شمالی و 51 درجه و 31 دقيقه درازای خاوری نسبت به نيمروز گرينويچ قرار دارد. اين شهر از سوی شمال به روستای جلال آباد، از جنوب به آبادی گارماسه، از باختر به روستای جوزدان، از خاور به زاينده رود و كوه سنگالو محدود است. اين شهرستان از سوی شمال به شهرستان خمينی شهر، از جنوب به شهرستان مباركه، از باختر به شهرستان های نجف آباد و لنجان وازخاوربه شهرستان اصفهان محدود است. اين شهرستان به گونه دشتی در كناره زاينده رود قرار گرفته و دارای بيشه زارهای پهناوری است. منابع آب آن، رود زاينده رود، كاريز و چاه است. ( برای اطلاعات بيش تر نگاه کنيد به اطلاعات جغرافيايی فلاورجان)
وجه تسميه و پيشينه تاريخي
در كرانه راست زاينده رود، ناحيه بزرگ « خالن لنجان / خالنجان / خولنجان » قرار دارد. مهم ترين شهر اين ناحيه پيش از اسلام ورگان بوده، كه عرب ها به آن فلاورجان گفته اند. ورگان از دو پاره « ور» يعنی كنار، كرانه، پهلو، سو، پيرامون، … و « گان » به معنی مكان تشكيل شده و ورگان به معنای سرزمين يا شهری است، در كنار يا کرانه رود زاينده رود. احتمالاَ در نخستين سده های اوليه اسلامی ورگان خراب شده و شهر فيروزان جای گزين آن گرديده است. فيروزان ظاهراً در سده 8 هـ . ق، كه ابن بطوطه از آن گذشته، وجود داشته است. واژه فلاورجان از دو پاره «فلا»، به معنی دشت پهناور بلند، و «ورجان» كه عربی شده ورگان است به معنی دشت ورجان تشکيل شده است. و ممکن است که اين منطقه در روزگار باستان تا اواخر دوران ساسانی، دشت ورگان ناميده می شده که با ورود فلاورجان خوانده شده است.
بعدها خان لنجان كه به اين ناحيه و مركز آن اطلاق شده، شايد جای فيروزان را گرفته است. خان لنجان به گونه خالنجان و خولنجان نگاشته می شده و به نام « خان ابرار » يعنی كاروانسرای نيكوكاران نيز شهرت داشته است. فلاورجان، مركز بخش لنجان پايين يکی از دو بخش خان لنجان بوده است. به باور لسترنج ، نويسنده كتاب جغرافيای تاريخی سرزمين های خلافت شرقی، خان لنجان يا فلاورجان كنونی، ظاهرا با شهر فيروزان پيشين برابری کرده و جايی است كه آثار جغرافيايی و راه نامه ها، آن را نخستين منزل گاه به سوی جنوب، در راه باختری اصفهان - شيراز شمرده اند. در سده 5 هـ . ق كه ناصر خسرو در سفر به اصفهان از خان لنجان عبور كرده است، می گويد : بر دروازه شهر، نام سلطان طغرل بيگ نوشته ديدم. در زمان شاه عباس بزرگ صفوی (996- 1038 هـ . ق ) پلی بر روی زاينده رود بنا شده است، كه به مناسبت نام شهر ورگان، به « پل ورگان » سرشناس گرديده است.
منبع:
http://esfahan.ccoip.ir
http://www.nmousavi.com
http://esfahan.irna.ir
گردآورنده:
کاوه ملک میرزایی
