شهر نطنز

مسجد جامع نطنز

ازپیشینه تاریخی نطنز، تا قبل از قرن هفتم هـ. ق اطلاعات مستند و مكتوبی در دست نیست. در نوشته های مورخان ، سیاحان و جغرافی دانان دوره های بعد از اسلام، به نام "نطنز " مختصر اشاراتی شده است و این شهر را ازنظر موقعیت طبیعی، ارتباطی وسوق الجیشی واجد اهمیت دانسته اند. آثار تاریخی كشف شده از نواحی مختلف شهرستان نیز اطلاعات دقیقی را در رابطه به قدمت آن بیان نمی كنند، ولی بقایای آتشكده، قلعه و كایزهای متروكه و بناهایی كه گاه از زیر ریگ روان سربرون می آورند، تاریخ آن رابه پیش از اسلام می‌رساند.

این منطقه به علت وضع جغرافیایی، تا حدی از یورش ها و خرابی های حمله مغول محفوظ مانده.در دوره مغول نطنز پناهگاه ومعبر فراریان بود و به علت وجود دو خانقاه معتبر عده ای از صوفیان و دراویش  نامدار نیز در آن زندگی كرده اند.

در زمان صفویه شاه عباس اول كه نطنز شكارگاه و گردشگاه تابستانی او محسوب می شد, با احداث دو كاخ، آن را به صورت پایتخت تابستانی خود را آورد. توجه شاه عباس به حدی بود كه نطنز را ولایت خاصه خود اعلام كرد. نطنز در سال 1336 هـ. ش از كاشان جدا و شهرستان مستقل اعلام شد و در محدوده سیاسی استان دوم قرار گرفت. گلابی این شهرستان به عنوان " تحفه نطنز " از شهرت زیادی برخوردار است.

مکان های دیدنی و تاریخی

شهرستان نطنز يکی از مناطق تاريخی و مهم استان اصفهان است که از مناطق ديدنی و آثار تاريخی با ارزش و طبيعت زيبايی برخوردار است. وجود روستای تاريخی و با اهميت ابيانه در اين منطقه به همراه چندين مسجد تاريخی و مهم با معماری جالب و ديدنی اهميت گردشگري اين منطقه را چندين برابر كرده است. آرامگاه ها و عمارت های قديمی‏ و آتشکده های دوره های ساسانی، گوشه ای از آثار تاريخی و مکان های ديدنی منطقه را تشكيل مي دهند.  

• ابیانه
• مسجد جامع
• قلعه طرق
• بند طرق
• کوه گنبدباز
• امامزاده آقاعلی عباس
• مسجد مزرعه خطیر
• سرچشمه
• امامزاده سادات
• امامزاده روستای خفر

صنايع و معادن

صنايع ماشينی نطنز عبارتند از:كارخانه چينی و سراميک، كارخانه های ريسندگی و بافند گی.در شهرستان نطنز معادن مس، سرب، زغال سنگ، سنگ مرمر، سنگ ساختمانی، آهک، گچ، ‌نمک و نقره وجود دارد.  

 کشاورزی و دام داری

فرآورده های كشاورزی اين ناحيه غلات، حبوبات، صيفی، چغندرقند، سيب زمينی، پنبه، تنباكو و گونه های ميوه است. گلابی نطنز از لحاظ كيفيت، دارای اهميت بوده و به تحفه نطنز سرشناس است 

 مشخصات جغرافيايي

نطنز از سوی شمال به آبادی جزن، از باختر به چيمه، از خاور به روستای نسران، و از جنوب به آبادی گود رزن محدود است . بلندی اين شهر از سطح دريا يک هزار و 650 متر و فاصله هوايی آن تا تهران 248 كيلومتر است. مهم ترين كوه شهرستان نطنز، كركس كوه است كه بلندترين‌كوه های مركزی ايران‌نيز به شمار می رود. نواحی باختری و جنوبی نطنز، كوهستانی و دارای آب و هوای سردسيری و نواحی شمالی وخاوری آن، شن زار و دارای آب و هوای معتدل است. هوای شهر نطنز سرد است و آب كشاورزی و آشاميدنی آن، از كاريز، چاه و چشمه تأمين می شود.  

وجه تسميه و پيشينه تاريخي

نام پيشين شهر نطنز «بليدق» يا «بليديک» به معنی بلده يا شهر كوچک بوده، که اين نام را در مقايسه با شهر بزرگ كاشان و اردستان به آن داده بودند. بنا به گفته حمدالله مستوفی، حكمران نطنز « وشاق » نام داشته و به همين مناسبت قلعه يا شهر نطنز در گذشته ورشاق نيز ناميده شده است. در سده 7 هـ . ق در نزديكی شهر نطنز كنونی، روستای بزرگی به نام طرق وجود دارد كه به گفته ياقوت حموی به يک شهر همانند بوده است و به گفته قزوينی، صنعت گران آن در ساختن ابزار ظريف از آبنوس و عاج مهارت زيادی داشته اند و صنايع دستی آنان به ديگر شهرها صادر می شده است. 

منبع:

http://pictures-natanz.blogfa.com

http://iran-travel.blogfa.com

http://www.khaledabad.net

گردآورنده:

کاوه ملک میرزایی