شهر فسا

نمایی دیگر ازتپه کدیوری ورصدخانه بربالای تپه

شهر فسا كه در گذشته به آن پسه یا پسا می‌گفتند، از شهرهای قدیمی خطه پارس است. این شهر، به گفته برخی از مورخان، در قدیم «پارساگرد» نام داشت و در الواح گلی تخت جمشید به نام پشی یا باشی‌ها نوشته شده است.نام پسه به تدریج به پسا تبدیل شد و اعراب‌ آن را فسا نامیدند شهر فسا در قرن چهارم هجری دومین شهر مهم ولایت دارابگرد بود و از  حیث بزرگی با شیراز برابری می‌كرد.

مراكزتاریخی وباستانی

• قلعه ضحاك
• تل ضحاكی
• قمپ اتشکده
• امامزاده زاهد (ع) فسا

جاذبه های طبیعی

• خرمن كوه
• گردشگاه میان جنگل

صنايع و معادن

انواع كارخانه‌‌هاي و صنايع مربوط به كشاورزی و دام‌داری در اين‌شهرستان وجوددارد. كارخانه هاي‌صنايع‌غذايی، نساجی، وسايل‌حمل‌و‌نقل‌و كارخانه ها و كارگاه های مصالح ساختمانی در اين شهرستان وجود دارد. هم چنين كارگاه‌های قالی‌بافی بسياری در شهرستان فسا داير است. بازرگانی در شهرستان فسا در ارتباط با مشاغل غالب منطقه بوده و قالی،‌ پشم، پوست، كشمش، گندم، پنبه، تره بار، مركبات و خرما از صادرات اين شهرستان است.  

کشاورزی و دام داری

در شهرستان فسا كشاورزی و باغ‌داری اولين و مهم ترين شغل اهالی را تشكيل می دهد. محصولات عمده شهرستان عبارتند از:غلات، پنبه، ترياک، خرما، مركبات، حبوبات، انواع ميوه، برنج و گل سرخ. دام داری پس از كشاورزی اهميت داشته انواع فرآورده های دامی و لبنيات، پشم، پوست، گوشت، از توليدات بخش دام داری اين شهرستان است.  

 مشخصات جغرافيايي

شهرستان فسا تقريبا در مركز استان فارس واقع شده است كه از شمال به درياچه بختگان، ازشرق به شهرستان استهبان و شهرستان داراب، ازشمال و غرب به شهرستان شيراز، از غرب وجنوب به شهرستان فسا محدود می شود.شهر فسا مركز شهرستان، در 53 درجه و 39 دقيقه طول جغرافيايی و28 درجه و 56 دقيقه عرض جغرافيايی و بلندی 1370 متری از سطح دريا قرار دارد. آب و هوای اين شهرستان به سبب نزديکی با درياچه بختگان، معتدل و گرم است. مسيرهاي دسترسي به اين منطقه را جاده فسا - داراب به طول 104 كيلومتر و جاده فسا- شيراز به طول 157 كيلومتر تشكيل مي‌دهند.هم‌چنين فرودگاهی نيز در 7 كيلومتری جنوب خاوري فسا ساخته شده است.  

وجه تسميه و پيشينه تاريخي

فسا كه در گذشته به آن «پسه» يا «پسا» می گفتند، از شهرهای قديمی خطه پارس است. اين شهر، به گفته برخی از مورخان، در قديم « پارساگرد » نام داشت و در الواح گلی تخت جشميد به نام «پشی» يا «باشی ها» نوشته شده است. نام پسه به تدريج به پسا تبديل شد و اعراب آن را فسا ناميدند. شهر فسا در قرن چهارم هجری قمری دومين شهر مهم ولايت «دارابگرد» بود و از حيث بزرگی با شيراز برابری می كرد. مورخين و جغرافی‌دانان بسياری در وصف فسا مطلب نوشته اند از جمله اصطخری می نويسد: « در اين سرزمين هيچ شهری زيبا تر و دلكش تر از فسا نيست و هيچ جای ديگر مردمی بهتر و ميوه ای خوبتر از آن ندارد. شهری است به خودی خود مهم با ساكنان فراوان و داد و ستد بسيار و مرد آن ثروتمندند و…». در تقويم البلدان آمده «فسا از اقليم سوم است. در اول فسا را ابن طهمورث ديوبند ساخته بود. خراب شد گشتاسب ابن سهراب كيانی، تجديد عمارتش كرد و نبيره اش بهرام ابن اسفنديار به پايان رسانيد. ساسان نام كرد و در اول مثلث بود. به عهد حجاج بن يوسف ثقفی، عاملش آزاد مرد به فرمان او آن را از آن شكل بگردانيد و تجديد عمارتش كرد. چون از شب نكاريان خرابی يافت، اتابك جاولی باز معمور گردانيد. شهری سخت بزرگ بوده است و اعمال و نواحی بسيار دارد و هوايش گرمسير است و آبش از قنوات، و هيچ آب روان ندارد و ميوه گرمسيری و سردسيری نيز در آن باشد». فسا هم اكنون نيز يكی از شهرهای مهم و آباد استان فارس می باشد. 

منبع:

http://www.hamshahrionline.ir

http://bb2512.persianblog.ir

 گردآورنده:

کاوه ملک میرزایی