 |
سيرجان |
 |
سیرجان ، کرمان
یخدان های سنتی سیرجان
نام این شهر سیرگان بوده است و بنای آن را به بهمن اشكانی نسبت می‌دهند، اعراب آن را سیرجان می‌نامند. در قرون وسطی ایالت كرمان دارای دو كرسی بود: سیرگان و بردسیر. جغرافیا نویسان اسلامی سیرگان را به صورت(السیرجان) ضبط كرده‌اند.خرابه‌هایی كه در سالیان اخیر در محل قلعه سنگ در شرق سعیدآباد كه بر سر راه بافت كشف شد، به احتمال زیاد همان محل سیرگان قدیم است. پس از استیلای مسلمانان بر ایران، كرمان همچنان مركز ایالت بود و این موقعیت را تا اواسط قرن چهارم هجری كه جنوب ایران به تصرف آل بویه درآمد، حفظ كرده بود. در زمان این سلسله مركزیت ایالت كرمان از سیرگان به برد سیر منتقل شد، به همین علت سیرگان اهمیت و اعتبار خود را از دست داد.پس از حمله مغول، سیرجان به تصرف سلاطین آل مظفر درآمد و بعد از انقراض این سلسله توسط امیر تیمور، شخصی به نام گودرز هنوز در آن منطقه حكومت می‌كرد. سرانجام تیموریان پس از دوسال محاصره شهر را به تصرف در آورده‌اند و آن را به ویرانه‌ای مبدل ساخته‌اند. سیرجان امروزی رو به آبادی و توسعه تجاری و صنعتی است و بارانداز معروف و پر رونقی دارد.
جاذبه های تاریخی و طبیعی
سيرجان يكي از شهرستان‌هاي استان كرمان است كه از شمال به بردسير، رفسنجان و شهر بابك، از خاور به بافت، از جنوب به ماهی آباد (استان هرمزگان) و از باختر به نيريز و داراب (استان فارس) محدود مي‌شود. نام سيرجان که بنای آن را به بهمن پادشاه اشكانی نسبت می‌دهند،«سيرگان» بوده و اعراب آن را «سيرجان» ناميده‌اند. در قرون وسطی ايالت كرمان دارای دو حاکم نشين سيرجان و بردسير بوده است. جغرافيا نويسان اسلامی سيرجان را به صورت ‹‹السيرجان›› نوشته اند. خرابه هايی كه در ساليان اخير در محل قلعه سنگ در خاور سعيد آباد بر سر راه بافت كشف شده به احتمال زياد همان محل سيرجان قديم است. پس از استيلای مسلمانان بر ايران، كرمان هم چنان مركز ايالت بود و اين موقعيت را تا اواسط قرن چهارم هجری كه جنوب ايران به تصرف آل بويه درآمد، حفظ كرد. در زمان اين سلسله، كرسی ايالت كرمان از سيرجان به بردسير منتقل شد، به همين علت سيرجان اهميت و اعتبار خود را از دست داد. بنا به گفته مقدسی، سيرجان در زمان آل بويه از شيراز بزرگ تر و دومين شهر ايالت كرمان محسوب می شده و 45 مسجد كوچك و بزرگ داشته است. بعد از حمله مغول، سيرجان به تصرف سلاطين آل مظفر درآمد و بعد از انقراض اين سلسله توسط امير تيمور والی سيرجان، شخصی به نام گودرز هم چنان به نام آل مظفر در آن جا حكومت می كرد. تيموريان بعد از دو سال محاصره، شهر را به تصرف درآوردند و آن را به ويرانه ای مبدل ساختند. سيرجان به دليل موقعيت خاص جغرافيايی و استقرارش بر سر راه ها ی ارتباطی كرمان، يزد، بندرعباس و شيراز و نيز وجود زمين های كشاورزی حاصل خيز و منابع بسيار غنی معدنی، از دير باز تاكنون پذيرای مهاجرين مختلف بوده كه در رشد و توسعه آن موثر بوده اند. سيرجان امروزی به دليل توسعه تجاری و صنعتی شهری آباد است و بارانداز معروف و پررونقی دارد.
مركز شهرستان سيرجان از نظر جغرافيايی در 55 درجه و 40 دقيقه درازای خاوری و 29 درجه و 27 دقيقه پهنای شمالی و در ارتفاع 1735 از سطح دريا قرار دارد. شهر سيرجان در 182 كيلومتری شهر كرمان و در مسير راه كرمان ـ بندرعباس واقع است. آب و هوای سيرجان معتدل و خشك بوده، بيش ترين درجه گرما در تابستان ها 40 درجه بالای صفر و كم ترين درجه گرما در زمستان‌ها 7 درجه زير صفر و ميزان بارندگی سالانه به طور متوسط 70 ميلي‌متر است. كشاورزی در سيرجان به صورت آبی بوده و آب كشاورزی از كاريزها و رودخانه ها تامين می شود. از فرآورده های كشاورزی اين منطقه می توان گندم، جو، پنبه، پسته، بادام، يونجه، تره بار، چغندرقند، سيب و زردآلورا نام برد. از نظر دام‌داری اين شهرستان رونق زيادی داشته و دام‌داران بيش تر از عشاير اطراف سيرجان هستند.دام ها شامل گوسفند، گاو و طيور مي‌شوند. از معادن اين شهرستان می‌توان به معدن مس چهار گنبد پلنگی و معدن مرمر تنگو اشاره کرد.
معدن نمک کفه نمکی سیرجان
منابع:
http://geography.kermanedu.ir
گردآورنده:
هاجر تجلی زاده خوب |
|
