شهرستان اسلام آباد غرب

نمایی از شهر اسلام آبادغرب

نام اسلام آباد غرب نخست (مندلي) بود. بعد حمله عرب‌ها، يكي از سرداران عرب به عمران و آبادي آن پرداخت و به مرور زمان به شهر ( هارون آباد) معروف شد. در سال 1309 هجري شمسي نام شهر به شاه‌آباد غرب تغيير يافت. بعد از انقلاب اسلامي در سال 57، نام اين شهرستان به اسلام آباد غرب تغيير داده شد. اين شهر در روزگار صفويه به ويژه در زمان شاه عباس رونق يافت و كاروانسراهايي براي اقامت تجار، مسافران و زايران عتبات عاليات احداث شد. بعضي از بخش‌هاي اين شهرستان سابقه تاريخي دارند:

• بخش ماهيدشت: اين بخش در دوره اشكانيان ( نيستاه)‌ معروف بود و به دليل آب و هوا و مراتع خوب، محل پرورش اسب جنگاوران اشكاني بوده است. در زمان صفويه اين ناحيه ماهيدشت ناميده شد و كاروانسراي شاه عباسي در آن بنا نهاده شد.
• بخش كرند: اين بخش در دامنه كوهستان واقع شده و آب و هواي معتدلي دارد. بخش كرند در دوران داريوش هخامنشي از لحاظ داشتن مورخان، صنعتگران و آهنگران باذوق، معروف بوده است.

مراكز ديدني و تاريخي

• طاق گرا
• كاروانسراي‌اسلام آباد غرب
• كوه نوا
• مسجد ريجاب
• مقبره ابودجاجه

صنايغ و معادن 

مشتمل بر صنايع دستی و صنايع كارخانه ای است و معادن سنگ مرمر، سنگ لاشه، مارن و دولوميت در شهرستان اسلام آباد مورد بهره برداری قرار می گيرد. 

کشاورزی و دام داری

آب كشاورزی شهرستان از رودها و چاه‌ها فراهم می شود و گوناگونی محصولاتی چون گندم، جو، بنشن، گياهان‌علوفه‌ای، تره بار، سيب، گلابی، به، انار، انجير،‌ انگور، زردآلو، و بادام نشان از رونق كشاورزی در منطقه دارد. كشاورزی در شهرستان اسلام آباد سنتی و نوع كشتی آبی و ديمی است. باغ‌داری نيز رواج زيادی داشته و محصولات آن از جمله صادرات اين شهرستان محسوب می‌شود. دام‌داری با شيوه سنتی در اين شهرستان رواج دارد و شامل پرورش بيش ازنيم ميليون راس دام و فرآورده های آن به مقدار قابل ملاحظه ای صادرمی‌شود. پرورش طيور به دو روش صنعتی به ميزان 70 درصد و سنتی به ميزان 30 درصد صورت می گيرد كه بيش تر به مصارف داخلی می رسد. صادرات اسلام آباد غرب شامل محصولاتی چون گندم، جو، بنشن، تره بار، گردو، بادام و فرآورده های دامی و قالی می‌شود.  

مشخصات جغرافيايي

شهرستان اسلام آباد غرب از شمال به شهرستان جوانرود، از خاور به شهرستان كرمانشاه، از جنوب به شهرستان شيروان و از باختر به شهرستان های سر پل ذهاب و گيلان غرب محدود می‌شود. رودخانه‌های كرند و زيمكان از مهم ترين رودخانه‌های اين شهرستان می باشند. اسلام آباد غرب در درازای جغرافيايی 46 درجه و 31 دقيقه و در پهنای جغرافيايی 34 درجه و 6 دقيقه و در بلندی 1335 متری از سطح دريا، در 65 كيلومتری جنوب باختری كرمانشاه و در مسير راه كرمانشاه – خسروی قرار دارد. رود دايمی راوند از ميان شهر اسلام آباد غرب می گذرد. آب و هوای اين شهرستان معتدل و نيمه خشك و بارندگی سالانه به طور متوسط 441 ميلي‌متر است. در سرشماری سال 1375 شهرستان اسلام آباد غرب 215392 نفر و شهر اسلام آباد غرب 81614 نفر جمعيت داشته است.مسيرهاي دسترسي به‌اين منطقه عبارت است از:
- راه اصلی به سوی شمال خاوری تا شهر كرمانشاه به درازای 65 كيلومتر
- راهی تا مركز شهرستان ايلام به درازای 130 كيلومتر
- راهی تا پل دختر به درازای 148 كيلومتر
- راهی تا قصر شيرين به درازای 112 كيلومتر
اسلام آباد به علت‌‌قرار داشتن بر سر راه اصلی مركز ايران، مرز عراق، و مسير ارتباطی كرمانشاه – قصر شيرين – خسروی (در كنار مرز) از اهميتی ويژه ای برخوردار است. 

وجه تسميه و پيشينه تاريخي

اسلام آباد غرب نخست «مندلی» ناميده می شد که پس از حمله عرب ها، يكی از سرداران عرب به عمران و آبادی آن پرداخت و به مرور زمان به شهر «هارون آباد» شهره گرديد. در سال 1309 هجری شمسی نام شهر به «شاه آباد غرب» و در سال 1357 به «اسلام آباد غرب» تغيير داده شد. اين شهر در روزگار صفويه به ويژه در زمان شاه عباس رونق يافت و كاروان سراهای بسياری برای اقامت تجار، مسافران و زايران عتبات عاليات در آن احداث شد. بخش ماهيدشت در دوره اشكانی ها به «نيستاه» معروف و به دليل آب و هوا و مرتع خوب، محل پرورش اسب جنگاوران اشكانی بوده است. اين ناحيه در زمان صفويه «ماهيدشت» ناميده شده و كاوران‌سرای شاه عباسی در آن بنا می‌شود. بخش كرند نيز از پيشينه کهنی برخوردار است. مورخان، از ذوق فراوان صنعتگران و‌ آهنگران كرندی درعهد داريوش هخامنشی نيز ياد كرده‌اند. اسلام آباد غرب و پيرامون آن، به ‌واسطه مجاورت با تمدن‌های باستانی عيلامی، كاسی و بابلی، آثاری از بقايای اين تمدن ها را، در خود جای داده است. 

منابع:

http://www.behrah.com

http://golshn12.blogfa.com

گردآورنده:

محسن روشن ضمیر