جوانرود همان محلی است كه حمدلله مستوفی در «نزهت القلوب» از آن به عنوان «الانی» نام برده است با اين حال در مورد پيشينه تاريخي جوانرود اطلاعات زيادي در دست نيست. نگاهي به روند تغييرات شهر جوانرود نشان مي‌دهد كه بيش ترين تغييرات اين منطقه طي سال‌هاي اخير رخ داده است شهرستان جوانرود از شمال به شهرستان پاوه، از جنوب به شهرستان اسلام آباد غرب، از جنوب باختری به شهرستان سر پل ذهاب، از باختر به كشور عراق و از خاور به شهرستان كامياران محدود می‌شود. شغل اصلی مردم جوانرود كشاورزی و دامداری است. در زمينه‌ي صنايع دستي؛ بافت گليم‌هاي عشايري با طرح‌هاي كردي و جاجيم‌هاي مرغوب و كم نظير و نيز بافت انواع شال‌و جوراب و دستكش پشمي در شهرستان جوانرود از رونق ويژه اي برخوردار است. غار‌كاوات‌در شمال دره‌قوری‌قلعه مهم‌ترين مكان ديدني شهرستان جوانرود را تشكيل مي‌دهد.
مکان های دیدنی و تاریخی
صنايع و معادن
در شهرستان جوانرود رشته های صنايع كارگاهی كمد سازی، كابينت سازی، موزاييك سازی، بلوك زنی و چوب بری رواج كامل يافته است. در زمينه صنايع دستی بافت گليم های عشايری با طرح های كردی و جاجيم های مرغوب و كم نظير و نيز بافت انواع شال و جوراب و دستكش پشمی از رونق ويژه برخوردار است.
کشاورزی و دام داری
شغل اصلی مردم جوانرود كشاورزی و دامداری است. آب كشاورزی از رودخانه ها فراهم شده و محصولات كشاورزی جوانرود عبارتند از گندم، جو، بنشن، گياهان علوفه ای، سيب، آلو، توت، گردو، و انگور، که از اين ميان بنشن، گردو، سيب، و آلو جزء صادرات اين شهر نيز به شمار می آيند. دامداری و دامپروری از فعاليت های بسيار مهم شهرستان جوانرود است. اين امر به دليل وضعيت خاص منطقه و زندگی عشايری رايج در ناحيه و اختلاف آب و هوايی در فواصل كوتاه می باشد. هم چنين در اين شهرستان پرورش زنبور عسل رونق چشمگيری دارد.
مشخصات جغرافيايي
شهرستان جوانرود از شمال به شهرستان پاوه، از جنوب به شهرستان اسلام آباد غرب، از جنوب باختری به شهرستان سر پل ذهاب، از باختر به كشور عراق و از خاور به شهرستان كامياران محدود می‌شود. جوانرود مركز شهرستان جوانرود، در درازای جغرافيايی 29 درجه و 46 دقيقه و پهنای جغرافيايی 48 درجه و 34 دقيقه و در 1300 متری از سطح دريا، در 86 كيلومتری شهر كرمانشاه و در مسير راه چقا نرگس – باينگان قرار دارد. جوانرود در دره ای قرار گرفته است كه از شمال و شمال باختری به كوه های گرده برگير و چاه قلی محدود است و رود زيمكان با گذشتن از به سوی شمال باختری می رود. آب و هوای اين شهر معتدل و نيمه مرطوب است.
وجه تسميه و پيشينه تاريخي
جوانرود همان محلی است كه حمدلله مستوفی در «نزهت القلوب» از آن به عنوان «الانی» نام برده است. در حال حاضر نيز آب آشاميدنی شهر جوانرود، از آب سراب معروف «الانی» به دست می آيد. حمدلله مستوفی از الانی يا جوانرود امروزه به عنوان قصبه ای معتبر با هوای خوش، آب های روان، علفزارهای نيكو، شكارگاه های خوب و ناحيه ای با محصولات غلات نام برده است. در دوره شاه طهماسب صفوی جوانرود بيش از صد قريه داشته و در اطراف آن قلعه هايی نيز قرار گرفته بوده است. درويش سلطان (فرزند صفی خان سليمان گوران – والی جوانرود) بر خرابه‌های الانی، قلعه، مسجد، بازار و مدرسه ساخته است. جوانرود در دوران افشاريه و تا اواخر دوره زنديه مورد توجه خاص حكمرانان بوده است. در دوره قاجاريه، حكومت جاف و جوانرود در دست برادر و فرزندان امان الله خان والی بود. امان الله خان والی، حكومت جاف و جوانرود را به محمد صادق خان پسرش واگذار نمود. حكومت جوانرود بعد از سال 1320 به يكی از بيك زادگان رستم بيك جاف واگذار شده بود. اين شهر در حال حاضر بسيار آباد و توسعه يافته است و طبيعت و فضايی زيبا دارد.
منابع:
http://seeiran.ir
http://bazarche-javanrood.com
گردآورنده:
محمد صفوی سهی
