شهرستان مينو دشت

جاده گلستان

شهر مينو دشت در منتهی اليه شرق استان گلستان واقع گرديده است و از شمال با جمهوری ترکمنستان دارای 126 کيلومتر مرز مشترک و از جنوب با استان سمنان ،از شرق با استان خراسان و از غرب با شهرگنبد کاووس ارتباط دارد.

اين شهرستان دارای سه شهر مينو دشت،گاليکش و کلاله و چهار بخش و دوازده دهستان می باشد.از مهمترين گردشگاههای اين شهرستان می توان به پارک ملی گلستان که نخستين پارک ملی ايران محسوب ميشود اشاره کرد. 

اين پارک با نودودوهزارهکتار از جمله پارکهای ملی ثبت شده بين المللی است و يک حيات کامل طبيعی در آن جريان داشته و همه ساله پذيرای تعداد کثيری از محققان و پژوهشگران و انديشمندان اکولوژيست و همچنين  مسافرين است. وجود رودخانه های جاری , چشمه ساران پر طراوت و آبشارهای چشمگير بر زيبايي های اين شهرستان افزوده است.

مراكز دیدنی مینو دشت:

• منطقه حفاظت شده پارك ملي
• غار کیارام
• آرامگاه مختومقلی فراغی
• قلعه ماران
• رودخانه نايلوان
• رودخانه ترکولو 
• رودخانه مادرسو 
• رودخانه کورکلی

صنايع و معادن

صنايع مرتبط با كشاورزي در شهرستان مينودشت رواج دارد. كارخانه‌هاي پنبه پاك‌كني و محصولات ديگر اين شهرستان در اين منطقه به فراواني وجود دارند. از معادن اين شهرستان اطلاعات مستندي در دست نيست.  

کشاورزی و دام داری

مينودشت به لحاظ شرايط آب و هوايی مناسب و خاك حاصل‌خيز منطقه ای كشاورزی است. آب و هوای كشاورزی از رودها و چشمه ها تأمين شده و محصولات كشاورزی آن گندم، جو و پنبه است. كشاورزي در اين منطقه مكانيزه بوده و كم‌تر به شيوه‌ي سنتي اجرا مي شود. دام داري در كنار كشاورزي از كارهاي رايج مردمان اين ناحيه به شمار مي‌آيد.  

مشخصات جغرافيايي

مينودشت در درازای جغرافيايی 55 درجه و 22 دقيقه و پهنای جغرافيايی 37 درجه و 13 دقيقه واقع است و بلندی آن 180 متر از سطح دريا است. مركز شهرستان، در 20 كيلومتری جنوب خاوری گنبد كاووس و در مسير جاده مشهد- گرگان قرار دارد. اين شهرستان از شمال به كلاله و گنبد كاووس،‌از‌ باختر‌ و جنوب به آزادشهر و از خاور به شهرستان‌های جاجرم و مانه و سملقان(استان خراسان شمالي) محدود است. آب و هوای مينودشت معتدل و مرطوب بوده و بيش‌ترين و كم‌ترين درجه گرما، به ترتيب 40 درجه بالای صفر و 5 درجه زير صفر گزارش شده است. هم‌چنين ميزان بارندگی سالانه به طور متوسط حدود 450 ميلی متر است. شهرستان مينودشت طبق آمار سال 1375 دارای 251561 نفر جمعيت بود. شهر مينودشت در سرشماری 1375، 21011 نفر جمعيت داشت و شامل 4275 خانوار بود. مردم مينودشت آريايی نژادند و به زبان فارسی و تركی سخن می گويند. مسيرهاي ارتباطي و دسترسي به اين منطقه را راه مينودشت - گنبد كاووس به درازای 20 كيلومتر، راه مينودشت - آزادشهر به درازای 24 كيلومتر و مسير مينودشت - بجنورد به درازای 218 كيلومتر تشكيل مي‌دهند.  

وجه تسميه و پيشينه تاريخي

ناحيه‌ي مينودشت در گذشته «كبود جامه» و تا سال 1318 هـ . ش «حاجی لر» خوانده می شد. در‌نيمه‌ي‌دوم آن سال به مينودشت تغيير نام داد و در سال های اخير به شهرستان مستقلی تبديل شد. نام گذاری اين شهر به حاجی لر به واقعه ی اعلام اسقلال محمد حسن خان جلاير مربوط می گردد که خود را فرمانروای اين ناحيه خواند. محمد حسن خان با لشگر کشی پادشاه وقت ايران، به دژ ماران پناه برد. اما يكی از معتمدين او به نام حاجی لر، با رشوه گرفتن از فرمانده لشكر اعزامی، وی را به دام انداخت. از اين زمان ماران كوه و پيرامون آن، به عنوان پاداش به حاجی واگذار شد و اين سرزمين را حاجی لر ناميدند. درحال حاضر مينودشت از شهرهای زيبا و ديدنی استان گلستان است. 

منبع:

http://www.hamshahrionline.ir

http://pikhg.cfu.ac.ir

 گردآورنده:

حسین تجلی زاده خوب