نقشه جفرافیایی

نقشه سیاسی

دفاع :  كل نيروهاي مسلح: 900/22 (1991) به علاوه 150/3 شبه نظامي. خدمت سربازي : ندرد.

تاریخ

رودخانهٔ ریو دلاپلاتا در سال 1603

اوروگوئه نخستین بار در قرن هفدهم میلادی توسط پرتغالی‌ها کشف شد و شهر کولونیا در سال ۱۶۸۰ توسط آنان بنیان نهاده شد. در سالهای بعدی پای اسپانیایی‌ها نیز به این کشور باز شد. اسپانیایی‌ها در اوایل قرن ۱۸مونته‌ویدئو را تأسیس کردند. در سده‌های ۱۷ و ۱۸ میلادی جنگ‌هایی بر سر مالکیت اوروگوئه بین اسپانیا و پرتغال در گرفت که منجر به پیروزی اسپانیا شد. در سال ۱۸۲۰، برزیل این سرزمین را اشغال کرد و به صورت یکی از ایالات خود در آورد تا اینکه در بین سالهای ۱۸۲۵ تا ۱۸۲۸ انقلاب عمومی آغاز شد و منجر به استقلال کامل در سال ۱۸۲۸ از برزیل شد. شهر

جغرافیا

یکی از کشورهای آمریکای جنوبی که ۱۷۶٫۲۱۵ کیلومتر مربع مساحت و ۳٬۳۹۹٬۲۳۷ نفر جمعیت دارد که از این تعداد ۱٫۷ میلیون نفر در مونته ویدئو و حاشیه آن زندگی می‌کنند. این کشور با برزیل و آرژانتین همسایه‌است .

نواحی جدا شده یا نواحی الصاقی

قسمتی از اراضی کشور آرژانتین در محدودهٔ اروگوئه قرار دارد:

مونته ویدئو، پایتخت اروگوئه

جزیرهٔ مارتین گارسیا . این جزیره در محل همریزگاه رودخانه‌های پارانا و اروگوئه، چند کیلومتر درون آبهای اروگوئه، حدود ۵/۳ کیلومتری خط ساحلی اروگوئه، نزدیک به شهر کوچک مارتین چیکو (که در میان راه بین نیوا پالمیرا و کلونیا واقع است)، قرار دارد.

طبق معاهده‌ای که در سال ۱۹۷۳ ما بین اروگوئه و آرژانتین منعقد شد، حاکمیت جزیره به آرژانتین سپرده شد تا ریشهٔ اختلافات کهن بین دو کشور از بین برود. بر حسب مفاد عهدنامه، جزیرهٔ مارتین گارسیا، به یک شکارگاه بی طرف اختصاص داده شده‌است. مساحت آن مورد ۲ کیلومتر مربع (۵۰۰ &, آکر) و جمعیت آن حدود ۲۰۰ نفر است. علاوه بر این، گلوریا رکودا، حقوق انحصاری یک چهارم جزیره را در اختیار دارد.

امور سیاسی

امور سیاسی اروگوئه در چهارچوب نظام ریاست جمهوری و دمکراسی جایگزینی است که رئیس جمهور هم نفر اول دولت و هم نفر اول کشور است و رئیس سیستم چند جزئی تقسیمات کشوری به شمار می‌آید. قوه مجریه توسط دولت اداره می‌شود. قوهٔ مقننه هم به دولت و هم به دو بخش مجمع قانونگذاری اروگوئه واگذار شده‌است. قوهٔ قضاییه مستقل از قوهٔ مجریه و مقننه‌است. در طول تاریخ اروگوئه، اغلب گروههای ملی و کلورادو به تناوب قدرت را در اختیار داشته‌اند. هرچند در انتخابات سال ۲۰۰۴، حزب ترقی خواه – نیوا مایوریا، از ائتلاف سوسیالیست‌ها، توپاماروهای سابق (سازمان چیگرای اروگوئه)، کمونیست‌ها و سوسیال – دمکرات‌ها در میان سایر رقبا به قدرت رسیدند و اکثریت کرسی‌های دو بخش پارلمان را بدست آوردند و از طرفی رئیس جمهور، تاباره و ارکوئز روساس با قاطعیت در انتخابات پیروز شد.

اقتصاد

Torre de las تجهیزات ارتباطات راه دور ( برج آنتل) در مونته ویدئو

اقتصاد اروگوئه بر مبنای بخش صادرات کشاورزی ، نیروی کار آموزش دیده، سطح بالای روابط اجتماعی و بخش صنعتی توسعه یافته قرار دارد. پس از رشد متوسط سالیانهٔ ۵٪ در سالهای ۱۹۹۶- ۱۹۹۸، در سالهای ۱۹۹۹ تا ۲۰۰۱ ، بعلت کاهش تقاضا از سوی آرژانتین و برزیل که تقریباً نیمی از تولیدات را وارد می‌کنند، اقتصاد اروگوئه آسیب دیده با وجود شدت تنش‌های وارده ، دست اندرکاران امور مالی اروگوئه نسبت به همسایگان خود، پایدارتر باقی ماندند، واکنشی که نشانگر حسن اعتبار این کشور در میان سرمایه گذاران و میزان سرمایه گذاری دولتی در تخمین پرداخت وجه سرمایه گذاران &- بعنوان یکی از دو کشوری که در آمریکای جنوبی این کار را انجام می‌دهند، می‌باشد. در سالهای اخیر، اروگوئه بیشتر انرژی خود را صرف توسعهٔ کارایی‌های تجاری فناوری IT کرده‌است و تبدیل به یکی از صادرکنندگان نرم‌افزار در آمریکای لاتین شده‌است.

در حالیکه به نظر می‌رسد، برخی بخشهای اقتصادی در حال بهبود می‌باشند، نزول اقتصادی تاثیر به سزایی بر شهروندان اروگوئه‌ای داشت، نرخ بیکاری به بیش از بیست درصد افزایش یافت، میزان دستمزد پایین آمد، ارزش پزوی اروگوئه کاهش یافت و درصد فقر در اروگوئه به حدود ٪۱۰ رسید. این شرایط وخیم اقتصادی، نقش مهمی در تغییر عقیدهٔ مردم در مقابل سیاستهای اقتصادی بازار آزاد که توسط مدیران پیشین در دههٔ نود میلادی وضع شده بود، گذاشت و منجر به پذیرش طرحهای خصوصی سازی شرکت ملی نفت در سال ۲۰۰۳ و شرکت ملی آب در سال ۲۰۰۴ در میان مردم گردیده. دولت فرنته آمپیلو که به تازگی انتخاب شده‌است، متعهد شده‌است که ضمن پرداخت وام‌های خارجی اروگوئه، با در نظر گرفتن برنامه‌های اشتغال زایی، مشکلات گستردهٔ فقر و بیکاری را برطرف کند.

کشاورزی

کشاورزی نقش مهمی را در تاریخ اروگوئه و هویت ملی این کشور ایفا کرده‌است تا اواسط قرن بیستم که تمامی کشور مانند یک مرتع بسیار بزرگ بود (زمینهای کشاورزی) و ثروت بدست آمده درمناطق داخلی کشور در مونته ویدئو بعنوان «کاسکو» (casco) یا راس مدیریتی خرج می‌شد. در مورد آن گفته می‌شود «Uruguay es la vaca y el Puerto» (یعنی «اروگوئه سرزمین بندرگاه و گاوها است» ).

منطقهٔ حیاتی و مرکزی یک چراگاه تاریخی : Estancia San Eugenio, Casupá, دپارتمان جنوبی فلوریدا

امروزه، کشاورزی حدود ٪۱۰ از تولید سرانهٔ داخلی کشور را تشکیل می‌دهد و یکی از عوامل اصلی ورود ارز است، که اروگوئه را در رقابت با سایر صادرکنندگان محصولات کشاورزی نظیر برزیل، کانادا و نیوزلاند قرار می‌دهد. اروگوئه یکی از اعضای گروه کایرنی، صادرکنندگان محصولات کشاورزی، می‌باشد. کشاورزی اروگوئه از لحاظ تعداد کارکنان و تکنولوژی و محوریت نسبت به سایر رقبا در سطح پایین تری قرار دارد که منجر به بازدهٔ نسبتاً کمتر در هر هکتار می‌شود، ولی از طرفی امکان ورود به بازار محصولات طبیعی و اکولوژیکی را برای اروگوئه فراهم می‌کند.

تلاشگرانی نظیر « شرکت گوشت گاوهای علف خوار اروگوئه» و «شرکت محصولات طبیعی اروگوئه» در نظر دارند تا اروگوئه را به شاخهٔ اصلی محصولات گوشت، شراب و سایر محصولات غذایی تبدیل کنند. اخیراً صنعتی بر مبنای جهانگردی مرتعی در حال شکل گیری است که بر مضامین سنتی و فولکوریک فرهنگ کائوچو و منابع به جای مانده از مراتع تاریخی دوران طلایی کشور اروگوئه، تاکید دارد.

 سرشماری نفوس

تصویر ماهواره‌ای از اروگوئه

جمعیت اروگوئه ۳٫۵ میلیون نفر است. ٪۹۷ جمعیت از نژاد اروپایی سفید می‌باشد که از اصلیت‌های ایتالیایی اسپانیایی و به دنبال آنها انگلیسی ، فرانسوی، آلمانی، پرتغالی، ایرلندی، روسی، اسکاندیناوی و ارمنی، می‌باشند. دولت و کلیسا بطور رسمی از یکدیگر مجزا هستند. اغلب مردم اروگوئه به دین کلیسای کاتولیک رم اعتقاد دارند (٪۶۶)، تعداد کمی پروتستان (٪۲) و یهودی و مسیحیان ارمنی (٪۱) و افراد زیادی بدون ایمان (٪۳۱) می‌باشند. 

درصد با سوادی در اروگوئه بسیار بالا است(٪۹۹) و طبقه متوسط شهرنشین اکثریت این کشور را که در آن درآمد به خوبی بین مردم تقسیم شده تشکیل می‌دهد. در دهه‌های ۱۹۷۰ و ۱۹۸۰ حدود ۶۰۰۰۰۰ اروگوئه‌ای مهاجرت کردند و عمدتا به اسپانیا، آرژانتین و برزیل رفتند. بقیه نیز به کشورهای اروپایی و آمریکا سفر کردند. به علت زاد و ولد اندک، امید به زندگی بالا و درصد نسبتا زیاد مهاجرت جوانان، اکثریت جمعیت اروگوئه را میان سالان تشکیل می‌دهند. در سال ۲۰۰۶ نرخ زاد و ولد ۹۱/۱۳ در ۱۰۰۰ بود.که کمتر از کشورهای همسایه اش آرژانتین (۷۳/۱۶ در ۱۰۰۰)و برزیل (۵۶/۱۶ در ۱۰۰۰) است.

فرهنگ

فانوس دریایی در کلونیا دی ساکرامنتو

مونته ویدئو یکی از زیباترین پایتخت‌های منطقه‌است و این شهر ۳/۳ میلیون نفری که اکثریت جمعیت آن را اروپایی‌ها تشکیل می‌دهند، مهد فرهنگ آمریکای جنوبی محسوب می‌گردد. میزان فقر در حداقل ممکن در منطقه‌است وثروت به طور یکنواخت میان مردم تقسیم شده‌است. اگرچه تاریخ قرن بیستم این کشور شاهد دیکتاتورهای مستبد، خشونت و فساد و بحران‌های اقتصادی است، اروگوئه در ۲۵ سال گذشته نمونه بارز یک مدل اقتصادی و فرهنگی درخشان بو ده‌است. بر طبق نظر برخی از صاحب نظران روند رشد اقتصادی ریورپلات آرژانتین کاملا بر خلاف رونق اقتصادی در اروگوئه بوده‌است.

• موسیقی اروگوئه
• فهرست اروگوئه‌ای‌ها

نویسندگان اروگوئه‌ای

• خوزه انریکه رودو، مقاله‌نویس و اندیشمند
• فلورنسیو سانچز، نمایشنامه نویس
• هورایسو کویروگا، داستان کوتاه‌نویس
• جوانا د ایباربورو، شاعر
• دلمیرا آگوستینی، شاعر
• ماریا اوژینا واز فرایر، شاعر
• خوان کارلوس اونتی، رمان نویس
• ایدا ویلارینو، شاعر
• فلیسبرتو هرناندز، داستان‌نویس و مقاله‌نویس
• مارید لوررو (Levrero)، داستان کوتاه‌نویس
• ماریو بندتی، شاعر و رمان‌نویس
• ژآکوبو لانگسز، نمایشنامه‌نویس
• ادواردو گالیانو، نویسنده و مفسر اجتماعی که در آمریکای لاتین معروف شد
• جورج ماجفود، مقاله‌نویس و رمان‌نویس
• اریک بوهلر، نویسندهٔ فنی

مونته ویدئو زادگاه سه شاعر فرانسوی بوده‌است:

• ایزیدور لوسین دوکاس
• ژولز لافورژ
• ژولز سوپرویل

غذاهای اروگوئه‌ای

• آسادو: سنت ملی، کباب انواع گوشت و نوعی سوسیس (چوریزوس) که همراه با شراب قرمز با گیرایی بالا سرو می‌شود.
• دولس دلچه: خوراکی شیرین تهیه شده از شیر و شکر
• پاسکوالینا: پای اسفناج که معمولاً حاوی تخم مرغ و پیاز است.
• میت (mate): چای تهیه شده از یربا (Yerba) که از کدوی میت استخراج شده و آنرا با بومبیلا (نی آهنین) به آرامی می‌خورند.
• امپاناداس: پای کوچک که با گوشت، زیتون، تخم مرغ و هویچ پر شده‌است.
• مارتین طیرو: یک برش پنیر و یک برش نان شیرینی به دانه (دولسه د مصبریلو)
• سس کاروسو: سسی برای سرو کردن پاستا که از خامه، رب گوچه فرنگی، پیاز، ژامبون و قارچ تهیه شده‌است.
• ساندویچ چیویتو: ساندویچ حاوی گوشت گاو، گوجه فرنگی، پنیر و فلفل.

ورزش

محبوب ترین ورزش در اروگوئه فوتبال است (به زبان اسپانیایی "futbol") این کشور افتخارات زیادی در این رشته کسب کرده‌است:

• مدال طلای المپیک تابستانی ۱۹۲۴ و المپیک تابستانی ۱۹۲۸
• قهرمان دو دوره جام جهانی فوتبال:
• سال ۱۹۳۰ که اولین دوره مسابقات جهانی فوتبال در مونته ویدئو برگزار شد.
• سال ۱۹۵۰ در برزیل

تیم راگبی ( ببینید: اتحادیه راگبی در اروگوئه) نیز پر طرفدار است و تیم ملی به جام جهانی راگبی ۱۹۹۹ و پس از آن جام جام جهانی ۲۰۰۳ راه یافته‌است. این تیم اکنون در آمریکای جنوبی در رتبهٔ دوم قرار دارد. irb.com* بسکتبال و دوچرخه سواری نیز مجبوبیت دارند. درسال ۲۰۰۵، استبان بایتستا اولین فرد اروگوئه‌ای بود که به لیگ NBA راه پیدا کرد.

منابع:http://www.tebyan.net & http://fa.wikipedia.org